VAKVROUWSCHAP is MEESTERSCHAP
Even na het middaguur meren we kort af bij het Pocinho Dock.
Hier komen de deelnemers weer aan boord die in de ochtend per bus vanuit
Vega de Térron voor een excursie naar Castelo Rodrigo zijn vertrokken.
De landerijen aan weerszijden van de rivier de Douro ken ik goed - die heb
ik per auto meerdere malen bezocht - maar cruisen op de rivier zélf is nieuw
voor me: dus ben ik aan boord gebleven. Verstandige beslissing! Want al varend
word ik zowel aan bakboord als aan stuurboord getrakteerd op de mooiste tafereeltjes.
Na de lunch naderen we de Valeira Dam. Met een te overbruggen
hoogteverschil van ruim 33 meter is dit de op een na hoogste sluis van Europa.
Maar eerst moeten we de Ferradosa Brug nog passeren. Matroos Pedro heeft
inmiddels de voormast in zijn geheel laten zakken...de reling van het achterdek
neergeklapt...en de overkapping midden op het Sun Deck naar beneden gekrikt.
Hij waarschuwt: "Het water hier in dit stuwmeer staat momenteel uitzonderlijk hoog
...als u per se aan dek wilt blijven...moet u nú helemaal onderuit in de laagste
stand in een dekstoel gaan liggen totdat we de Ponte da Ferradosa hebben gepasseerd!"
Daar doemt de brug op...met een speling van niet meer dan 35 centimeter varen we
er met een snelheid van 12 knopen (zo'n 20 km per uur) op scalpeerhoogte onderdoor.
We komen aan bij de Valeira Sluis. Kapitein Carolina Silva loodst haar schip
...met aan weerszijden slechts een handbreed ruimte...trefzeker naar binnen.
De Douro Queen begint nu langzaam te zakken. Onder de indruk van haar stuurkunst
kijk ik in verwondering op tegen de steile, steeds hoger wordende zwarte sluiswanden.
Vakvrouwschap is Meesterschap!
- wordt vervolgd -