VURRUKKULUK!
Het steile talud van de spoorlijn afglijdend, zie ik tot mijn opluchting de
Douro Queen nog steeds afgemeerd aan de kade liggen. Bovenaan de loopplank laat
de wachtman me weten dat met mij nu alle passagiers veilig aan boord zijn.
Kort erna steekt de Douro Queen van wal: tien minuten vóór op vaarschema.
In de Bar Lounge - waar het vroege ontbijt wordt geserveerd - neem ik een
kop koffie en een croissant en vraag aan de dienstdoende buffetbediende:
"Ik ga nu naar het Sun Deck...kan je me daar een koeler met ijs brengen met
een fles champagne en een paar glazen...ik heb iets bijzonders te vieren!"
De zon klimt ondertussen steeds hoger. We zijn aan onze terugreis begonnen
en langzaam passeert de Douro Queen de brug bij Barca de Álva. Dit deel van
de rivier kennen we nog niet. Toen we hier op de uitreis langs kwamen, was het
al donker. Nu, met de zon in de rug, zien we hoe ánders het landschap er is.
De heuvels zijn minder steil en afwisselend gestoffeerd met amandelbomen,
kersenbomen en olijfboomgaarden. Het is kwart over zeven in de ochtend.
Terwijl het landschap aan ons voorbij glijdt en een briesje over het water strijkt,
heffen mijn vrouw en ik de glazen met champagne op elkaars gezondheid...proost!
Remco Campert schreef het al meer dan vijftig jaar geleden:
Het leven is...VURRUKKULUK!
Vooral tijdens een machtig mooie cruise op de Douro.
- wordt vervolgd -