LA TASQUITA DE JESUS
Grote vraag: waarom stond er aan de Spáánse kant niet aangegeven dat het
levensgevaarlijk was om deze brug te betreden...laat staan over te steken?
God mag het weten! Ondertussen gaat de Douro Queen over drie kwartier
vertrekken...haar schoorsteen rookt al. Zo te zien ligt de tweede brug over de
Agueda op 40 minuten lopen. Ook geen optie. Dan krijg ik een ingeving: bellen!
Alhoewel ik tijdens het fotograferen mijn camera-tas altijd zo licht mogelijk
probeer te houden - mijn smartphone ligt dan ook in onze hut - heb ik doorgaans
wel een klein mobieltje (met zo'n klepje) bij me. Al was het maar voor nood.
Al half opgelucht zoek ik mijn tas: tevergeefs! Bij het heel vroege opstaan
heb ik het mobieltje op mijn nachtkastje laten liggen: smart...smart...smart!
Er rest niets anders dan de brug opnieuw over te steken. Tijdens de eerste
crossing was ik druk met fotograferen en had ik er niet zo'n oog voor.
Nu - bij nader inzien - blijkt de brug een nog grotere bouwval dan gevreesd.
Verwrongen rails, verrotte bielzen, doorgeroeste platen: dat ik dat allemaal
de eerste keer niet opgemerkt heb? Zo zie je maar weer...fotograferen maakt blind!
Met het verstand bewust op nul - en de blik deels op het onderliggende brugdek,
deels op de andere oever gericht - bereik ik flink doorstappend de overkant.
Als ik ter plekke in een vervallen (voormalig)wachthokje op een bankje even op
adem kom, zie ik erbinnen tegen de achterwand een verweerd plakkaat hangen:
SE PROHIBE LA ENTRADA
PELIGRO DE MEURTE!
Dus toch! Alleen is deze morbide waarschuwing wel héél erg verdekt opgesteld.
Hoe dan ook: ik dank God op mijn blote knieën dat ik veilig de overkant heb gehaald.
Toevend in deze bouwvallige abri dwalen mijn ogen onwillekeurig af naar boven.
Daar staat - net onder de daklijst - in betegelde letters:
LA TASQUITA DE JESUS
HET WACHTHUISJE VAN JEZUS
Als je niet beter wist...zou je nog bijna gaan geloven ook!
- wordt vervolgd -