CRUISE op DOURO (Dag 5: Ochtendgloren 2)

EEN BRUG TE VER


De twee bruggen - die in de monding van de rivier Agueda hier Spanje en Portugal

met elkaar verbinden - liggen er omfloerst door mist mysterieus en mystiek bij.

Vooral de meest nabij de Douro Queen gelegen ijzeren brug intrigeert me.

Is het een autobrug of een spoorbrug?

Eén ding is zeker: ik heb er nog niets over zien rijden!

Wel besef ik dat je op deze brug (rijzende zon in de rug) fraaie foto's kan maken.

Bij de voet van de brug aangekomen, klauter ik via een steil talud omhoog.

Eenmaal boven blijkt het een spoorbrug te zijn. Links ligt een klein wachthuisje.

Daarachter loopt het enkelvoudige spoor een tunnel in...maar die is gebarricadeerd!

Deze spoorlijn wordt dus niet meer gebruikt. Komt me mooi uit. Kan ik rustig op

de brug foto's nemen. De zon komt nu plotseling goed door: klik...klik...klik!

Vanaf hier ligt de in Vega de Terrón afgemeerde Douro Queen er schitterend bij!

Halverwege de brug wordt het spoor steeds roestiger...en sommige bielzen zijn

zelfs half vermolmd. Met enige behendigheid bereik ik toch de Portugese kant.

Daar moet ik me - tot mijn verrassing - langs een hoog hek wurmen. Snel sla ik via

een pad rechtsaf - de Douro Queen vertrekt over een uur - om nog een paar foto's

te maken. Terug bij de brug zie ik op het zojuist gepasseerde hek een bord hangen.


Met daarop een doodskop, eronder twee gekruiste beenderen, en de tekst:


PASSAGEM PROIBIDA

PERIGO DE MORTE!


Mijn Spaans is redelijk...mijn Portugees beduidend minder. Maar toch begrijp

ik maar al te goed wat daar staat, daar heb ik geen doodskop voor nodig:


VERBODEN TOEGANG

LEVENSGEVAAR!


- wordt vervolgd -

CRUISE op DOURO (Dag 5: Ochtendgloren 1)

'LOVE is a MANY SPLENDORED THING'


Vannacht is het laat geworden...toch ben ik al bij het ochtendgloren op.

Een deel van de dag dat de Spanjaarden zo mooi 'la madrugada' noemen.

De Douro Queen ligt afgemeerd in het Spaanse gehucht Vega de Terrón,

precies daar waar de grensrivier Agueda uitmondt in de Douro.


Ik sta in mijn eentje op het Sun Deck. De stilte is bijna tastbaar.

Plots boort een bundel zonneschijn zich door de ochtendnevel heen.

Het strijklicht zet de even stroomafwaarts over de Douro gelegen boogbrug,

bij het Portugese dorpje Barca de Álva, in een onwezenlijk mooi schijnsel.

Er steekt een licht windje op en de nevel rond het schip raakt in beroering.

Ik dacht dat ik alleen was, maar de mistflarden over de rivier mengen zich

nu met flarden melodieuze muziek. Iemand op het dek pal onder het Sun Deck

- daar waar de hutten met balkon zich bevinden - heeft kennelijk de behoefte

om juist op dit moment te luisteren naar een song van de Amerikaanse

close harmony vocal group uit de jaren vijftig: The Four Aces.

En wel naar het welluidende 'Love is a Many Splendored Thing'.

Terwijl de zon sterkere pogingen doet om de mist te verdringen, en de wind verder

opsteekt, ijlen de romantische teksten van het viertal over de nog verstilde rivier.

Once on a high and windy hill
In the morning mist
Two lovers kissed
And the world stood still

Even een mooi romantisch moment op de Douro!

- wordt vervolgd -

OFFICIËLE INGEBRUIKNEMING NIEUWE CRUISETERMINAL PORTO

Op 23 juli vond de officiële ingebruikneming plaats van de nieuwe

cruiseterminal 'Leixões' in Matosinhos, haven van Portugal's tweede stad Porto.

Opgetrokken in de opmerkelijke vorm van een witte sint-jakobsschelp zal deze

gloednieuwe terminal Porto en omgeving een extra toeristische impuls geven.

Alsook de tot de Spaanse grens reikende Douro Vallei en de rest van het

noorden van Portugal, waaronder historische steden als Braga en Guimarães.

Porto is met de officiële opening van deze Leixões Terminal (feitelijk sinds

april al in gebruik) toegetreden tot de exclusieve lijst van havensteden die

zowel over een volwaardige zeecruise- als riviercruiseterminal beschikken.

Laatstgenoemde ligt in de levendige buurstad Vila Nova de Gaia op de

linkeroever van de rivier de Douro pal tegenover het centrum van Porto.

Meer info over cruises op de Douro zie rubriek 'Riviercruises' op dit blog.


Bon Voyage!

CRUISE op DOURO (Dag 4: excursie SALAMANCA avond/nacht)

ONE OF THOSE NIGHTS!


Na de lunch die tot laat in de namiddag duurt (dit is Spanje) gaan we nog even

de stad in. Daar is nu volop reuring. Komt ook omdat het niet meer regent.

We ontmoeten een groepje kokette jongedames die kennelijk bezig zijn met het

vieren van een vrijgezellenfeestje. Want verkleed in politie-uniformen en

uitgerust met handboeien sleuren ze - niet bepaald zachtzinnig - een in

gestreept boevenpak gestoken jonge señorita met zich mee.

Als ze plotseling een tijdelijk op een plein geparkeerde politieauto

ontdekken kan hun dag helemaal niet meer stuk. Viva la Vida!

Onze dag ook niet. Onderweg in de bus terug naar het schip krijgen we

namelijk de gelegenheid om onze medepassagiers eens beter te leren kennen.

Waaronder nogal wat Amerikanen, Australiërs en Nieuw-Zeelanders. Als ze

horen dat wij zowel The States als Australië goed kennen, worden mijn vrouw

en ik prompt uitgenodigd om aan hun tafel gezamenlijk het diner te gebruiken.

De Douro Queen zelf is ondertussen vanuit het Portugese Barca de Álva

doorgevaren naar het Spaanse Vega de Terrón: in feite slechts een aanlegkade.

Na het diner gaat iedereen door naar de Bar Lounge voor een afzakkertje.

It's one of those nights: de stemming zit er zó in dat een afzakkertje overgaat in

doorzakkertjes. Het blijft die avond én nacht nog lang onrustig in Vega de Terrón!


- wordt vervolgd -

CRUISE op DOURO (Dag 4: excursie SALAMANCA middag)

FLAMENCO SHOW en PAELLA 'SALAMANCANA' 
  

De zon breekt nu goed door, maar aan de horizon dienen zich alweer

wolkenpartijen aan. Mijn vrouw en ik besluiten de stad onderling te

verdelen: zij gaat het noordelijk deel fotograferen, ik het zuidelijk.

Al gauw loop ik tegen het 'Casa de las Conchas' aan. Dit uit de 16de-eeuw

daterende herenhuis dankt zijn naam - Huis van de Schelpen - aan de vele

sint-jakobsschelpen waarmee de muren zijn bedekt. De gebeeldhouwde

schelpen symboliseren de Orde van Santiago. Nu is het een bibliotheek.

Salamanca heeft twee kathedralen: de Oude (Catedral Vieja) en de Nieuwe

(Catedral Nueva). De 16de-eeuwse nieuwe kathedraal verving de oude niet,

maar werd er - zeer ongebruikelijk - naast gebouwd. Je betreedt de oude

kathedraal (uit de 12de en 13de eeuw) via de nieuwe. Als ik het gecombineerde

godshuis verlaat, hebben zich donkere wolken samengepakt. Tijd voor de lunch!

Tijdens de lunch in Hotel Alamada Palace (onderdeel van de excursie) worden we

getrakteerd op een Flamenco Show en op paella. Buiten hoost het ondertussen weer.

De show is aardig maar de paella is niet te pruimen.

In Salamanca ben je dan ook ver weg van de bakermat van paella: het door

rijstvelden omgeven zoetwatermeer L'Albufera, even ten zuiden van Valencia.

Een gebied waar ik de échte paella mocht proeven...duidelijk andere kost daar!


- wordt vervolgd -

CRUISE op DOURO (Dag 4: excursie SALAMANCA ochtend)

CIUDAD DORADA


Vroeg in de ochtend vertrekken we per bus vanuit het bij de grens met

Spanje gelegen Barca de Álva voor een excursie naar het Spaanse Salamanca.

In deze levendige universiteitsstad in de regio Castilië-León wordt naar

verluidt het meest zuivere Spaans (in feite Castiliaans) gesproken.

Hetgeen deze stad voor veel buitenlandse studenten tot een eldorado maakt

om er Spaans te studeren. Het weer zit echter niet mee. Om het maar eens

op z'n meest zuivere Rotterdams te zeggen: het is pokkeweer!

Dat belooft weinig goeds voor de fotografie.

Tegen tienen naderen we de 'Ciudad Dorada' ofwel de 'Goudkleurige Stad'.

Waar de vele historische gebouwen, kloosters, paleizen én universiteit zijn

opgetrokken uit bouwstenen die - als je de gids mag geloven - bij zonlicht

onder een zweem van goud gloedvol oplichten. Voorlopig hoost het nog steeds!

Bij het binnenrijden van de stad wordt het droog. Niet te geloven! Als we uit

de bus stappen weten we één ding: zo snel mogelijk naar de Plaza Mayor.

Als we daar aankomen breekt de zon schuchter door: de goden zijn met ons!


- wordt vervolgd -

Celebrating 100th port call to Rotterdam

Met zo'n 120 andere genodigden was ik zaterdag 4 juli aanwezig op het

ms Rotterdam, het vlaggenschip van de Holland America Line,

'Celebrating her 100th port call to Rotterdam'.

Toeval of niet, gastheer van het evenement was CEO Holland America Group,

Stein Kruse (!) en er vond een optreden plaats (met harp) van de winnares

van The Voice of Holland, Iris Croes (!). Anyone in for a cruise?

www.hollandamerica.com


Eregast was Prinses Margriet die uit handen van Mai Elmar, Director Cruise

Port Rotterdam, een plaquette van de gebeurtenis in ontvangst mocht nemen.

Ongetwijfeld mede door de aanwezigheid van Hare Koninklijke Hoogheid

viel alle genodigden een uitgesproken vorstelijk onthaal ten deel.

Met vóór de lunch als champagne diverse fluitjes Veuve Clicquot

(vieve klikootjes in de wandeling). En tijdens het noenmaal zélf als

hors-d'oeuvre kaviaar, als pièce de résistance geroosterde tong

en Schotse kreeft, en als nagerecht een chocolademarquise.

Een en ander besprenkeld met delicate Amerikaanse wijnen uit

Californië, Washington en Oregon...en als finishing touch een kloek

glas W & J Graham's Six Grapes Reserve Portwijn. Kortom...royaal!

Het afscheid nemen van het jubileumschip ms Rotterdam - dat in de namiddag

tijdens afvaart 101 door havenboten met waterbogen in stijl uitgeleide

werd gedaan - viel me dan ook niet makkelijk. Behouden vaart!

ms ROTTERDAM voor 100ste keer in ROTTERDAM

Het ms Rotterdam is momenteel onderweg naar de haven van Rotterdam waar

dit cruiseschip op zaterdag 4 juli voor de 100ste keer hoopt aan te komen.

Ter viering van deze gebeurtenis zullen er op zaterdag 4 juli aan boord van

het ms Rotterdam presentaties plaatsvinden en een lunch worden geserveerd.


Prinses Margriet, doopvrouwe van het ms Rotterdam,
zal het evenement als eregast bijwonen.

CEO Holland America Group, Stein Kruse (what's in a name!), komt speciaal
voor deze gebeurtenis overvliegen vanuit Amerika.

Zelf zal ik ook bij de diverse presentaties aanwezig zijn en na afloop
tijdens de driegangenlunch een vorkje meeprikken.

Overigens heb ik in 2011 op hetzelfde ms Rotterdam (zie hierboven) de

Memorial Cruise van Rotterdam naar New York meegemaakt om te herdenken

dat het toen 40 jaar geleden was dat in 1971 de laatste transatlantische

oversteken tussen Rotterdam en New York v.v. plaatsvonden.

Een feest van herkenning!


Meer over bovenstaand evenement binnenkort op dit blog.

CRUISE op DOURO (Dag 3: Avond)

CAPTAIN'S DINNER


Na de kloof verbreedt de Douro zich en de kapitein zet er even flink de vaart

in. Aan stuurboord ligt hier de Quinta de Vargellas van het porthuis Taylor's,

dat als een amfitheater tegen de hellingen ligt aangeplakt en algemeen als

een van de mooist gesitueerde wijnlandgoederen ter wereld wordt beschouwd.

Het is al donker als we tegen de avond aankomen in Barca de Álva nabij de

grens met Spanje. Even na het afmeren worden alle passagiers uitgenodigd voor

de Captain's Cocktail met aansluitend het Captain's Dinner met Noord-Portugese

specialiteiten als 'Lampreia à moda de Minho': rivierlamprei gestoofd in rode

wijn, uien en eigen bloed. Weer eens wat anders! En mogelijk een voorproefje

van wat we morgen gaan eten tijdens onze excursie naar het Spaanse Salamanca.


- wordt vervolgd -

GOED DOEN

WIE GOED DOET...GOED ONTMOET!


Onlangs heb ik het hier gehad over de bar Los Tres Hermanos in Havana.

Toen ik begon te varen werd Cuba (met ondertussen Fidel Castro als president)

niet meer aangedaan en persoonlijk kende ik deze drie Nederlandse broers dus

niet. Maar wel kende ik de vele hartverwarmende verhalen over dit gastvrije

en hulpvaardige drietal die onder de oudere garde aan boord de ronde deden.

Na afloop van een cruise in de Caribbean kwamen we een keer in november

met de Nieuw Amsterdam in onze reguliere thuishaven New York aan.

Na het ontschepen zaten we tijdens het 'pikheet' (korte koffietijd) in de

messroom onze tip te tellen, toen er een sjofel gekleed type aarzelend naar

binnen stapte. Zelf kende ik hem niet, maar een al wat oudere chef-de-rang

die naast me zat, barstte in onvervalst Rotterdams bargoens uit: "krijg nou

de pleuris...dat is een van die gasten van Los Tres Hermanos uit Havana!"


Wat bleek: toen Castro aan de macht kwam ging het snel bergafwaarts met

hun bar. Ze moesten Cuba verlaten. Eén broer was ondertussen overleden,

één zwierf ergens in Midden-Amerika, en de jongste was uiteindelijk in

New York terechtgekomen waar hij als dakloze helemaal aan de gallemieze lag.


Om een lang verhaal kort te maken. Onder de 760 bemanningsleden van de

Nieuw Amsterdam werd spontaan een inzamelingsactie voor hem gehouden.

Zodat hij winterkleren en een koffer kon kopen en onderdak kon vinden in een

logies. Ik zie nog de verbazing op zijn gezicht toen hij begreep dat hij van de

rest van het ingezamelde geld makkelijk een vliegticket New York-Amsterdam

kon kopen. Dat heeft hij dan ook prompt gedaan: wie goed doet...goed ontmoet!

CRUISEN IS TOCH ALLEEN IETS VOOR OUDEREN?

Niet dus! De gemiddelde leeftijd van passagiers wordt ieder jaar lager. Neemt
niet weg dat er nog altijd cruises zijn waarbij het gemiddelde boven de 65 ligt.

Zelf heb ik als steward op het voormalige vlaggenschip van de HAL, het ss
Rotterdam, vanuit New York twee around-the-world-cruises gemaakt. Duur 85 dagen.
Gemiddelde leeftijd van de passagiers lag op beide cruises boven de zeventig.
Logisch, want als je in het volle leven staat kan je zelden drie maanden achterelkaar
op vakantie. Als pensionado (met voldoende pecunia achter de hand) kan dat wel!

Vuistregel één: hoe langer de cruise...des te groter de kans op relatief veel ouderen
aan boord. En hoe korter de cruise des te groter de kans op een jonger publiek, of op
families met kinderen. Zeker tijdens schoolvakanties en dan met name op grotere schepen.

Want hoe groter het cruiseschip des te meer ruimte er is voor klimwanden, ijsbanen,
waterparken (met glijbanen), bowling alleys en speciale clubrooms voor jongeren (met
state-of-the-art computer games) tot ruimten voor raceauto simulatoren aan toe.

Vuistregel twee luidt dan ook: hoe groter het schip...des te groter de kans op een
jonger publiek, families met kinderen...en in verhouding minder senioren.